Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΣΟΥΡΘΗΚΕ ΣΤΟ ΓΡΑΣΙΔΙ

Περπατούσα στο γρασίδι του πάρκου

με ζαλάδα και πυρετό. Ένας αέρας βγήκε 

απ’ το φουντωτό πεύκο και μια εφημερίδα αναλήφθηκε 

μεσ’ απ’ τα χέρια κάποιου γέρου 

δίπλα σ’ ένα τετράγωνο κοριτσάκι. 

Ο κόσμος στα ατσαλάκωτα κυριακάτικα ρούχα του 

και γριές στα καπέλα της νοσταλγικής Μπελ Επόκ. 

Αλλά πίσω μου έστεκε ο θάνατος. 

Χωρίς να κοιτάξω πίσω ξάπλωσα στο γρασίδι. 

Πάνω μου στάθηκε ο θάνατος. 

Γύρισα πλευρό κι έκλεισα τα μάτια. 

Μέσα μου στεκόταν ο θάνατος. 

Λιποθύμησα ή πέθανα περίπου ένα τέταρτο. 

Οι γύρω μου νόμισαν ότι εγώ είχα αίφνης 

πέσει ανάσκελα πάνω στο γρασίδι 

ν’ απολαύσω τον ήλιο.  

                         Λευτέρης Πούλιος, Ποίηση 2, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ

ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗ ΜΑΤΙΝΑ

Το αίμα κυλάει μέσα σε ρεματιές πανάρχαιες 

διασχίζει τους κάμπους και τους πολιτισμούς 

συχνά μετατρέπεται σε καταρράχτη 

τραβάει αβάσταχτο σαν κρουνός αστέρευτης βρύσης. 

Ο Ροβεσπιέρος ήταν μεταλλικός. 

Γυάλιζε σα λεπίδα και σαν άστρο. 

Στους ώμους του ακούμπαγαν οι φυλλωσιές του παραδείσου. 

Τα πόδια του ήταν φίδια που τύλιγαν τις εκκλησιές και τα 

        παλάτια. 

Πήρε φόρα και 

                          κακαρίζοντας 

σαν πολυβόλο

πέτυχε τη διαγραφή του απ’ το κόμμα. 

Οι σύντροφοι μελετούν ένα σχέδιο ειρηνεύσεως 

γύρω σε μια μπουκάλα ουίσκι (πάλι το θέμα της Μέσης 

                Ανατολής.)

...............................................................................

Ξαφνικά μπαίνουν στην αίθουσα σεισμοί. 

Όχι απ’ την πόρτα. 

Τρυπούν το ταβάνι και πέφτουν μ’ αλεξίπτωτα ο Ροβεσπιέρος 

ο Μαρά, ο Λένιν, ο Τσε. Υπογράφουν τη διακήρυξή τους 

στο λαό, πνίγοντας τους συντρόφους του κόμματος 

που αποκοιμήθηκαν καπνίζοντας. 

Το βιβλίο της ιστορίας πάνω στο μαθητικό θρανίο. 

Θυμάσαι που έσκυβες δίπλα μου και παπαγάλιζες το μά-

        θημα; 

Να ’ξερες η καρδιά μου πώς χτυπούσε Ματίνα! 

Πού πήγες λοιπόν; Μαζί περνούσαμε τις τάξεις σαν οχυρά, 

μαζί κοιτάζαμε τ’ ολόγιομο φεγγάρι, 

κι όταν ακούμπαγε το χέρι σου στο χέρι μου κοκκίνιζα 

πιότερο κι από σημαία. 

Πληροφορήθηκα το γάμο σου με τον καθηγητή της ιστορίας 

Πέρα απ’ αυτά, μήπως απόψε ακούσουμε: 

“καινούρια επιτυχία στο διάστημα” ή “ο πόλεμος άρχισε”; 

                         Λευτέρης Πούλιος, Ποίηση 2, εκδ. ΚΕΔΡΟΣ